"Zinnen en Minnen" Shop

woensdag 22 september 2010

Marjo'Lein


Al vanaf dat mijn moeder deze blog begon vraagt ze me of ik er misschien ook een stukje voor zou willen schrijven. Over literatuur of film, omdat ik daarover leer op school, of over fotografie, omdat ik het altijd leuk vind om oude en mooie foto's op internet te zoeken. Maar, al vanaf dat ik me kan herinneren is mijn moeder bezig met tweedehands en vintage kleding en spullen. Daarom lijkt het me alleen maar logisch om het stukje over mijn moeder zelf te schrijven.

Mijn moeders grootste passie is kleding. En dan vooral het opzoeken en combineren ervan. Het gebeurt allemaal in haar hoofd, 'dit past precies bij die tas die ik thuis heb en dan zoek ik alleen nog een sjaaltje..' (je begrijpt dat de zoektocht pas stopt als het sjaaltje ook daadwerkelijk gevonden is, de reden waarom ze maar beter alleen naar de stad kan gaan..).
Daarna komen waarschijnlijk rommelmarktjes en kringloopwinkels. Als je haar blij wil maken, neem haar dan mee hier naartoe. Hoe ze het doet weet niemand (waarschijnlijk mbv haar gave overal brood in te zien), maar ze komt altijd thuis met de mooiste dingen. Vooral dingen voor in huis, die er na al die jaren natuurlijk al lang niet meer bij passen.
Maar daar blijft het natuurlijk niet bij. Ze houdt ook nog van sieraden, parfums, handwerken, films kijken, boeken lezen, muziek luisteren, kleding maken, steden bezoeken, weekendjes weggaan, dingen met ons gezin doen.. etc etc. Niet zo heel gek dat ze altijd vindt dat ze te weinig tijd heeft..


(impressies van de vintage dingen in ons huis)


Ik denk wel eens dat mijn moeder in het verkeerde tijdperk is geboren. Beter was het geweest als ze zich net zo kon aankleden als Marie Antoinette en daar dan niet vreemd op werd aangekeken. Want dat is denk ik haar grootste probleem (en de aanleiding van deze blog). Hoe kan ze al die dingen die ze zo leuk vindt inpassen in het leven van nu, waarin less more is? Het lijkt zo makkelijk; 'iedereen draagt toch gewoon wat 'ie zelf wil?', maar dat is het meestal niet. Je kunt natuurlijk aandoen wat je zelf wil, maar onze maatschappij legt toch grenzen op. Als je een representatieve functie hebt in een groot bedrijf bijvoorbeeld, of als je de twintig gepasseerd bent.
Maar, ookal vindt ze het zelfs soms lastig, ik vind dat ze haar eigen stijl altijd precies goed combineert met de standaardnorm. Basisstukken gecombineerd met aparte vintage accesoires, tassen en schoenen, leuk toch? En de dingen die ze uiteindelijk toch een beetje 'too much' vindt of niet meer geschikt voor haar leeftijd, die neem ik natuurlijk graag over!

-Daphne