Een kogel door een kerk. Ik was er vandaag getuige van.
Hoe het kwam? Gewoon door het volgen van mijn hart.
Het is gebleken dat veel bloggers vooral dat opschrijven wat ze leuk vinden. Die dingen waarbij ze zich zelf ook wijs maken dat ze er blij van worden en waarmee ze vooral heel gelukkig over komen.
Nu wil ik niet zeggen dat ik de afgelopen weken op maandagen niet blij was. Maar, inderdaad. Elke maandag opnieuw beschreef ik "Sporty Monday" als één groot succes. Doordat ik mezelf dwong iedere maandag te schrijven over een sportieve activiteit moest ik ook elke maandag de daad bij het woord voegen.
Ik koos dan maar voor de sportschool. Leek me de makkelijkste weg. De werkgever zou een deel betalen. Dus, de beslissing was snel gemaakt. Zo'n driekwart jaar heb ik dit volgehouden. Maar door te schrijven ontstaat er bewustwording.
Eigenlijk ben ik me al een poosje bewust van het feit dat de sportschool voor mij eigenlijk helemaal niet zo'n succesfactor is. Toen bij mijn laatste bezoek bleek dat ik in van de zes kg die ik in deze tijd ben aangekomen er nog maar vier weer af waren, was ik er klaar mee. Ik weeg nu zelfs nog twee kg meer als toen ik ermee begong. Toen ik dit goed besefte besloot ik eens een keertje niet te gaan en lekker op de fiets te stappen richting Delft.
Dat deed ik twee maal op de "Sporty Monday". En dat beviel me zo ontzettend goed. Hier werd ik pas blij van. Heerlijk buiten, bijna twee uur in beweging met een leuke tussenstop. Lunchen in Delft. Wel verantwoord natuurlijk. Elke maandagavond kijk ik al uit naar de volgende maandag.
Toen ik vandaag mijn artikel op XEAD schreef over focussen wist ik het zeker. De sportschool is niets voor mijn. Mijn opzegging ligt klaar.
Vanaf nu maak ik gebruik van moeder natuur en mijn fiets.
