"Jij bent heel apart. Jij hebt meer diepte en meer behoefte aan echte liefde dan anderen. Je leeft intenser, denkt meer na over het leven ..."
Het is vrijdag. Onderaan dit scherm zie ik 12:43 uur staan. De regen tikt onophoudelijk op het raam. Ik zit hier in mijn Pop Up winkeltje aan de Hoogstraat 154. Deze ooit zo drukke winkelstraat die zich een slinger vormt door het Centrum van Schiedam is vrijwel leeg vandaag. Een enkele ambtenaar van het Gemeentehuis trotseert het weer om toch nog even een rondje stad te doen. Daar het vrijwel allemaal mannen zijn zal het me vandaag niet lukken mijn bedjasjes, onderjurkjes of peignoirs te slijten.
Zo gek was het dus niet om gisteravond een klein feestje te vieren met en voor mijn vaste klanten. Ze probeerden de bedjasjes, sloegen een plaid om, luisterden naar prachtige verhalen die werden voorgedragen door Iris van De Rode Ruiter uit Delft. We dronken liters thee en ik bracht van slijterij Alambique de Lapsang mee. Een heerlijke likeur voor bij onze thee.
Bovenstaande zinnen maakten me bewust. Ik moet jullie (be)minnen!
Iedere dag opnieuw stel ik me wanneer ik van huis vertrek de vraag hoe? Steeds probeer ik te doen alsof ik vandaag start bij een nieuwe werkgever. Ik vraag me dan af waar de uitdagingen liggen, waar de kansen, hoe ik een groter publiek bereik, of ik het juiste assortiment in huis heb.
Op dit moment heb ik vanaf de herfstvakantie tot dit moment mijn klantenbestand weten op te bouwen tot zestig vaste klanten.
Deze klanten bestaan uit mensen met meer diepte, behoefte aan het delen van hun liefde voor mijn collectie. Mensen die mij intens gelukkig laten zijn met het tot nu toe behaalde resultaat en me vooral rede geven om na te blijven denken over het leven ...
Want, naast een aantal lege winkels waarvan het aantal de twintig overschrijdt, dreigende sluitingen van andere winkels, het online shoppen etc....vecht ik gewoon door en ...
Ik zing, vecht, huil, bid, lach, werk, bewonder
Net zo lang totdat ik kan schrijven dat we het hier hebben over de drukste winkelstraat van Nederland waar jij zo graag komt.
Het is vrijdag. Onderaan dit scherm zie ik 12:43 uur staan. De regen tikt onophoudelijk op het raam. Ik zit hier in mijn Pop Up winkeltje aan de Hoogstraat 154. Deze ooit zo drukke winkelstraat die zich een slinger vormt door het Centrum van Schiedam is vrijwel leeg vandaag. Een enkele ambtenaar van het Gemeentehuis trotseert het weer om toch nog even een rondje stad te doen. Daar het vrijwel allemaal mannen zijn zal het me vandaag niet lukken mijn bedjasjes, onderjurkjes of peignoirs te slijten.
Zo gek was het dus niet om gisteravond een klein feestje te vieren met en voor mijn vaste klanten. Ze probeerden de bedjasjes, sloegen een plaid om, luisterden naar prachtige verhalen die werden voorgedragen door Iris van De Rode Ruiter uit Delft. We dronken liters thee en ik bracht van slijterij Alambique de Lapsang mee. Een heerlijke likeur voor bij onze thee.
Bovenstaande zinnen maakten me bewust. Ik moet jullie (be)minnen!
Iedere dag opnieuw stel ik me wanneer ik van huis vertrek de vraag hoe? Steeds probeer ik te doen alsof ik vandaag start bij een nieuwe werkgever. Ik vraag me dan af waar de uitdagingen liggen, waar de kansen, hoe ik een groter publiek bereik, of ik het juiste assortiment in huis heb.
Op dit moment heb ik vanaf de herfstvakantie tot dit moment mijn klantenbestand weten op te bouwen tot zestig vaste klanten.
Deze klanten bestaan uit mensen met meer diepte, behoefte aan het delen van hun liefde voor mijn collectie. Mensen die mij intens gelukkig laten zijn met het tot nu toe behaalde resultaat en me vooral rede geven om na te blijven denken over het leven ...
Want, naast een aantal lege winkels waarvan het aantal de twintig overschrijdt, dreigende sluitingen van andere winkels, het online shoppen etc....vecht ik gewoon door en ...
Ik zing, vecht, huil, bid, lach, werk, bewonder
Net zo lang totdat ik kan schrijven dat we het hier hebben over de drukste winkelstraat van Nederland waar jij zo graag komt.
