Vintage'lein . Voor een zieke vriendin...
La Vie en Rose
http://www.youtube.com/watch?v=rKgcKYTStMc&feature=related/
Bij la Vie en Rose denk ik aan:
De film: http://nl.wikipedia.org/wiki/La_vie_en_rose_(film)
Het tijdschrift: http://nl.wikipedia.org/wiki/La_Vie_en_Rose_(tijdschrift)
De muziek: http://www.youtube.com/watch?v=rKgcKYTStMc
etc, etc.....
Maar ik denk aan veel meer. Ik denk aan mijn leven. Mijn leven dat eigenlijk over rozen gaat. De rozen in mijn huis symboliseren mijn bestaan. Dagelijks kan ik me bezig houden met de dingen in het leven waar ik van hou: mijn baan, mijn gezin, mijn hobby's. Mijn gezondheid is dusdanig dat ik al deze dingen kan doen zonder erbij na te denken. Het is zelfs zo dat er veel momenten zijn waarop ik hieruit niet kan kizen. Er kunnen dagen zijn die verlengd zouden moeten worden omdat ik tijd te kort kom. Er zijn zoveel mensen om mij heen dat ik soms de een voor de ander moet teleurstellen een een afspraak niet kan nakomen.
Toch ben ik zo ontzettend dankbaar voor deze hoeveelheid aan dingen waarvan ik er elke dag veel kan kiezenHet kan nl. heel anders. Een jaar geleden kwam ik in contact met iemand die zowat mijn buurvrouw is en waar ik vaak op straat gesprekken mee had over het werk dat ik destijds deed bij een Woning Corporatie. Aangezien zij ook bij een corporatie werkt waren er veel raakvlakken. Meer en meer kwamen we aan de praat en zodoende nodigde ze mij een keertje uit. Later heeft ze mij meerdere keren getrakteerd op leuke uitjes, zoals een dagje Amsterdam, een bezoekje aan Huis ten Dam in Schiedam en een heerlijk diner bij haar (en haar partner) thuis. We vroegen hun later eens bij ons terug te komen en dat deden ze. Zie onderstaand haar reactie na deze terugkomst:
Ik wilde je nog even zeggen dat wij het erg gezellig hebben gehad vorige week zaterdag. Het voelt al heel vertrouwd, alsof we al jaren vrienden zijn, heerlijk. Wat ons betreft blijven we zeker contact houden en volgen er nog vele avondjes/etentjes etc.
Ze is altijd zo geinteresseerd in alles om haar heen. Lees haar reactie over mijn te starten blog:
Ik vind het geweldig voor je al die plannen, mooie site, ik ga me aanmelden als volger hoor! Ik kan me voorstellen dat je hier veel energie uithaalt. En als je die combi met je werk kan regelen zou het natuurlijk helemaal super zijn.
Zo volgden er nog heel veel lieve mailtjes, tot deze kwam: op 6 augustus 2010 - gestuurd door haar man
Karin ligt in het ziekenhuis, dus voorlopig wordt het niets, als het gaat om een afspraak....
Bij navraag bleek het volgende. Karin was ziek. Erg ziek. Er was iets ontdekt in haar darmen.
Op 7 oktober 2010 kreeg ik alweer een positief bericht van haar:
Ha Marjolein,
Je bloemen hebben prachtig gestaan...prachtige rozen die mooi zijn uitgekomen. Ik ben trouwens erg verwend met veel bloemen. Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn en elke dag gaat het een klein beetje beter. Ik vind zelf wel dat het langzaam gaat maar er zit wel vooruitgang in dus dat is wel prettig. Gelukkig kan ik ook weer alles eten en heb ik overal trek in, snoep, nootjes, drop...niet goed maar wel lekker! Ook probeer ik elke dag een blokje te wandelen en elke dag het rondje groter te maken maar soms schiet het er ook wel bij in hoor, heel stom maar de dagen vliegen voorbij.
Gezellig weekend en tot gauw.Liefs
Haar volgende bericht:
We zijn net terug van het ziekenhuis, bloed was goed dus ik mag weer. In verband met de klachten over mijn handen gaat het infuus naar 80%, kijken hoe het dat gaat. Is er geen verbetetering dan gaan we zelfs naar 50%. Ik ben hier erg blij mee en hoop natuurlijk dat 80% al de verlichting biedt die ik nodig heb. Ook las ik net op de website van het Vlietland ziekenhuis dat ze een nieuwe apparaat hebben voor darmonderzoek, hoeft niet meer inwendig maar kan dan uitwendig plaatsvinden. Hier ben ik natuurlijk ook erg blij mee
Erna:
Het gaat wel, ik heb het wel het idee dat iedere kuur iedere keer een tikje zwaarder wordt. Ondanks dat het infuus nu 80% was, merk ik daar nog niet zo heel veel van, dus nog steeds last van prikkende handen, gezicht etc. Misschien de volgende keer toch maar naar de 50%, gaan we met de arts overleggen. Verder probeer ik maar zo gewoon mogelijk te doen, voor zover dat gaat
Hier gaat alles prima, ben gisteren aan mijn 6e kuur begonnen. Is wel weer even wennen, eerder moe en een wattig hoofd maar voor de rest gaat het goed. Ja ik ben nog steeds (en eigenlijk vaker) aan het werk. Ik word ook weer betrokken bij lopende zaken, moet wel oppassen dat ik niet te veel doe en me weer voor allerlei zaken verantwoordelijk ga voelen
Op 3 februari 2011
De vermoeidheid ook wel een beeetje zat te worden hoor! Het is alsof ik tegen een berg oploop en geen stap verder kom. Het duurt ook best lang. Maar goed geen gezeur het einde is in zicht. Ik ben vandaag aan mijn 7e dus een na laatste kuur begonnen. 10 maart is de allerlaatste dag!! Daarna kan ik weer lekker bijkomen en dan in mei nog de hersteloperatie. Maar voor die tijd gaan we nog heerlijk een weekje met vakantie
Nu is het 3 maart 2011.
Zij is inmiddels na de laatste mail 3 x geopereerd. En gisteren kreeg ze te horen dat ze niet meer beter wordt! Over La Vie en Rose gesproken. Ik gaf haar de rozen toen ze ziek werd, maar deze afloop had ik niet kunnen bedenken.
La Vie en Rose / betrekkelijk...
Toch ben ik zo blij dat ik zo toen meteen naar haar bericht over haar ziek worden heb gebracht. En ook dat ik daarna vaak de tijd heb genomen om met haar mee te gaan naar dingen waarvan zij zo genoot. En soms gewoon een drie kwartier met haar op straat heb staan praten over dingen die ons bezig houden.
Ze gaat toch nog een chemokuur proberen om tijd te kopen, zoals haar man zegt.
Lieve vriendin:
Weet je hoe moeilijk het is het laatste bericht over jou te lezen. Je geeft mij altijd inspiratie, helpt me keuzes maken en hebt altijd een luisterend oor. Daarnaast ben ik zeer onder de indruk van je doorzetting en kracht.
VOOR JOU!!!
La Vie en Rose
http://www.youtube.com/watch?v=rKgcKYTStMc&feature=related/
Bij la Vie en Rose denk ik aan:
De film: http://nl.wikipedia.org/wiki/La_vie_en_rose_(film)
Het tijdschrift: http://nl.wikipedia.org/wiki/La_Vie_en_Rose_(tijdschrift)
De muziek: http://www.youtube.com/watch?v=rKgcKYTStMc
etc, etc.....
Maar ik denk aan veel meer. Ik denk aan mijn leven. Mijn leven dat eigenlijk over rozen gaat. De rozen in mijn huis symboliseren mijn bestaan. Dagelijks kan ik me bezig houden met de dingen in het leven waar ik van hou: mijn baan, mijn gezin, mijn hobby's. Mijn gezondheid is dusdanig dat ik al deze dingen kan doen zonder erbij na te denken. Het is zelfs zo dat er veel momenten zijn waarop ik hieruit niet kan kizen. Er kunnen dagen zijn die verlengd zouden moeten worden omdat ik tijd te kort kom. Er zijn zoveel mensen om mij heen dat ik soms de een voor de ander moet teleurstellen een een afspraak niet kan nakomen.
Toch ben ik zo ontzettend dankbaar voor deze hoeveelheid aan dingen waarvan ik er elke dag veel kan kiezenHet kan nl. heel anders. Een jaar geleden kwam ik in contact met iemand die zowat mijn buurvrouw is en waar ik vaak op straat gesprekken mee had over het werk dat ik destijds deed bij een Woning Corporatie. Aangezien zij ook bij een corporatie werkt waren er veel raakvlakken. Meer en meer kwamen we aan de praat en zodoende nodigde ze mij een keertje uit. Later heeft ze mij meerdere keren getrakteerd op leuke uitjes, zoals een dagje Amsterdam, een bezoekje aan Huis ten Dam in Schiedam en een heerlijk diner bij haar (en haar partner) thuis. We vroegen hun later eens bij ons terug te komen en dat deden ze. Zie onderstaand haar reactie na deze terugkomst:
Ik wilde je nog even zeggen dat wij het erg gezellig hebben gehad vorige week zaterdag. Het voelt al heel vertrouwd, alsof we al jaren vrienden zijn, heerlijk. Wat ons betreft blijven we zeker contact houden en volgen er nog vele avondjes/etentjes etc.
Ze is altijd zo geinteresseerd in alles om haar heen. Lees haar reactie over mijn te starten blog:
Ik vind het geweldig voor je al die plannen, mooie site, ik ga me aanmelden als volger hoor! Ik kan me voorstellen dat je hier veel energie uithaalt. En als je die combi met je werk kan regelen zou het natuurlijk helemaal super zijn.
Zo volgden er nog heel veel lieve mailtjes, tot deze kwam: op 6 augustus 2010 - gestuurd door haar man
Karin ligt in het ziekenhuis, dus voorlopig wordt het niets, als het gaat om een afspraak....
Bij navraag bleek het volgende. Karin was ziek. Erg ziek. Er was iets ontdekt in haar darmen.
Op 7 oktober 2010 kreeg ik alweer een positief bericht van haar:
Ha Marjolein,
Je bloemen hebben prachtig gestaan...prachtige rozen die mooi zijn uitgekomen. Ik ben trouwens erg verwend met veel bloemen. Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn en elke dag gaat het een klein beetje beter. Ik vind zelf wel dat het langzaam gaat maar er zit wel vooruitgang in dus dat is wel prettig. Gelukkig kan ik ook weer alles eten en heb ik overal trek in, snoep, nootjes, drop...niet goed maar wel lekker! Ook probeer ik elke dag een blokje te wandelen en elke dag het rondje groter te maken maar soms schiet het er ook wel bij in hoor, heel stom maar de dagen vliegen voorbij.
Gezellig weekend en tot gauw.Liefs
Haar volgende bericht:
We zijn net terug van het ziekenhuis, bloed was goed dus ik mag weer. In verband met de klachten over mijn handen gaat het infuus naar 80%, kijken hoe het dat gaat. Is er geen verbetetering dan gaan we zelfs naar 50%. Ik ben hier erg blij mee en hoop natuurlijk dat 80% al de verlichting biedt die ik nodig heb. Ook las ik net op de website van het Vlietland ziekenhuis dat ze een nieuwe apparaat hebben voor darmonderzoek, hoeft niet meer inwendig maar kan dan uitwendig plaatsvinden. Hier ben ik natuurlijk ook erg blij mee
Erna:
Het gaat wel, ik heb het wel het idee dat iedere kuur iedere keer een tikje zwaarder wordt. Ondanks dat het infuus nu 80% was, merk ik daar nog niet zo heel veel van, dus nog steeds last van prikkende handen, gezicht etc. Misschien de volgende keer toch maar naar de 50%, gaan we met de arts overleggen. Verder probeer ik maar zo gewoon mogelijk te doen, voor zover dat gaat
Hier gaat alles prima, ben gisteren aan mijn 6e kuur begonnen. Is wel weer even wennen, eerder moe en een wattig hoofd maar voor de rest gaat het goed. Ja ik ben nog steeds (en eigenlijk vaker) aan het werk. Ik word ook weer betrokken bij lopende zaken, moet wel oppassen dat ik niet te veel doe en me weer voor allerlei zaken verantwoordelijk ga voelen
Op 3 februari 2011
De vermoeidheid ook wel een beeetje zat te worden hoor! Het is alsof ik tegen een berg oploop en geen stap verder kom. Het duurt ook best lang. Maar goed geen gezeur het einde is in zicht. Ik ben vandaag aan mijn 7e dus een na laatste kuur begonnen. 10 maart is de allerlaatste dag!! Daarna kan ik weer lekker bijkomen en dan in mei nog de hersteloperatie. Maar voor die tijd gaan we nog heerlijk een weekje met vakantie
Nu is het 3 maart 2011.
Zij is inmiddels na de laatste mail 3 x geopereerd. En gisteren kreeg ze te horen dat ze niet meer beter wordt! Over La Vie en Rose gesproken. Ik gaf haar de rozen toen ze ziek werd, maar deze afloop had ik niet kunnen bedenken.
La Vie en Rose / betrekkelijk...
Toch ben ik zo blij dat ik zo toen meteen naar haar bericht over haar ziek worden heb gebracht. En ook dat ik daarna vaak de tijd heb genomen om met haar mee te gaan naar dingen waarvan zij zo genoot. En soms gewoon een drie kwartier met haar op straat heb staan praten over dingen die ons bezig houden.
Ze gaat toch nog een chemokuur proberen om tijd te kopen, zoals haar man zegt.
Lieve vriendin:
Weet je hoe moeilijk het is het laatste bericht over jou te lezen. Je geeft mij altijd inspiratie, helpt me keuzes maken en hebt altijd een luisterend oor. Daarnaast ben ik zeer onder de indruk van je doorzetting en kracht.
VOOR JOU!!!
