Het is 07.50 uur.
Hier zit ik dan weer. Klaar voor mijn dagelijkse ritueel. Een tekst op blogger.
Wat ik er mee wil? Ik weet het eigenlijk niet. Zoals ik zoveel dingen niet weet. Ik weet in ieder geval wel dat ik het heerlijk vind te schrijven of in dit geval te typen.
Het geluid van de toetsen waar mijn vingers snel overheen glijden . Ooit had ik de hoogste type snelheid bij een type test, dus er staan binnen no time een enorme hoeveelheid woorden op het net. Ik typ eigenlijk mijn gedachten. "Mind Writing" noemde ik het ooit.
En zoals je ziet gaat het eigenlijk nergens over. Of misschien toch. Het gaat over het trainen van de creativiteit, het op orde brengen van de hoeveelheid gedachten en het tijdens deze meditatieve bezigheid komen tot doelen voor de dag.
Ook daarom heb ik rond 07.00 uur vanmorgen al drie pagina's geschreven in mijn papieren dagboek. Elke dag herhaal ik dit. Al mijn blijdschap, frustraties, vriendschappen, ruzies etc. worden hierin beschreven. Dit was ooit een opdracht uit het boek van Julia Cameron - The Artist Way. Ik kan niet meer zonder. Het is mijn therapie. En op momenten dat het even tegen zit of ik even niet meer weet wat ik moet pak ik de aantekeningen erbij en kijk naar de dingen die me vreugde geven, die me vooruit hebben geholpen, die me drijven, mijn uiteindelijke passies.
En daarom, juist daarom blijf ik schrijven. Op papier en digitaal. Ik wil verhalen vertellen, passie delen. De verhalen over de voortgang van mijn onderneming www.vintagelein.nl. Daar zitten ze bij schrijven online niet op te wachten omdat het dan een commercieel verhaal wordt. Dat is aan de ene kant jammer, want het is gewoon mijn verhaal en mijn leven. Bij mij is dat niet gescheiden. Maar, ik begrijp het wel. Het is een schrijvers platform en geen ondernemersplatform.
Maar in mijn geval blijft dat lastig. Mijn leven is schrijven en mijn leven is mijn passie voor alles wat ik doe. Mijn dagboek gaat over mijn passie, dus mijn leven! Het staat niet meer los van elkaar. Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ik ben de Vintage'lein. Althans de vrouw achter Villa Vintage (het kleinste warenhuisje online). Daar kan ik niet omheen! En ik heb een missie en een passie. Daarover konden jullie al eerder lezen. Maar schrijven blijft een onderdeel van mijn missie. Dat wilde ik graag even delen.
Brengt me terug op een herinnering aan een aan borstkanker overleden moeder op school. De titelsong op haar begrafenis was deze song van de Disney Film Pocahontas:
Prachtig, fijne dag allemaal en tot morgen!
