Deze week valt voor mij het ene na het andere geschenk uit de hemel.
Afgelopen vrijdag kreeg ik via mijn ouders een mooi gedecoreerd pakje. Dit was een sjaaltje (zwart met lussen) dat mijn tante speciaal voor mij had gebreid. Zo schattig., Echt zo jammer ook dat ik haar telefoonnummer niet kan vinden om haar te bedanken. Maar dat ga ik nog achterhalen om dit alsnog te doen.
Mijn huis stond bij thuiskomst vol met bloemen. Allemaal gekregen van familie voor mijn 27e trouwdag.
Vandaag lag er op het werk een klein pakje op mijn bureau. Er zaten twee schattige zeephangertjes in. Zomaar voor mij.
Zo vaak koop ik zomaar een klein cadeautje voor iemand. Gewoon omdat het iets is dat bij iemand past, of om iemand een hart onder de riem te steken, of voor een momentje blij te maken.
Sommige mensen vinden dit overdreven. Toch word ik er zelf heel blij van om iemand iets te geven ook al is dat maar heel klein.
Tegelijkertijd ervaar ik nu ook hoe verschrikkelijk leuk het is om zelf zoiets te ontvangen. Gewoon het feit dat iemand moeite doet om jou blij te maken en daar zijn tijd aan besteed. Want tijd is iets waar we allemaal doorgaans tekort aan hebben.
Hoe zeer er ook gevolgen zijn van de crisis en hoe zeer dat ook kan doorwerken in het dagelijks leven, er blijft altijd de liefde over die we aan elkaar kunnen schenken. En soms is een kleine gift daar een leuk gevolg van. En zet weer aan tot het delen van meer liefde.
Ik ben enorm dankbaar vandaag voor deze mooie kleine gebaren in deze tijd en wil deze dankbaarheid graag delen.
Heel erg bedankt! Vandaag is het leven in ieder geval "Vurrukkulluk". Misschien wordt het volgende cadeautje wel een boek van Remco Campert met de gelijknamige titel.
