Ze zat in het gras
Helemaal alleen
Niemand om haar heen
Ze wilde dat er warmte was
Maar, ze voelde kilte
Niets of niemand om haar heen
De kou ging door merg en been
En dan die vreselijke stilte
Helaas was het thuis ook niet fijn
Daar werd je verdrietig, want het was er koud en kil
Dit is toch iets dat niemand wil
Iedereen wil blij zijn
Ze verlangde naar warmte om haar heen
Maar thuis konden ze dat niet betalen
Ze konden amper eten halen
Laat staan warme kleren betalen
Dit alles las je van haar gezicht
Nu is ze groot en heeft ze een bestaan
Maar, er zijn nog steeds kinderen die zonder kleren naar school moeten gaan
Daarom dit gedicht
Er schijnt gelukkig een Stichting te zijn gekomen
Speciaal voor arme mensen
Met speciale wensen
Die niet langer willen dromen
Maar hetzelfde willen als wij, een fijn leven
Vol warmte en geluk en minder zorgen
Voor de dag van morgen
Kon ik (Vintage'Lein) ze dat maar geven
Ik kocht onlangs een baretje in
Helemaal Vintage, je kent het wel
In de kleur pastel
Misschien in dit een begin
Ik breng het naar
Stichting Elivia
Die streeft haar doelen na
En is dus aan zet
In 2012 hoeft het toch niet zo te zijn
Dat kindjes niet meer dan een hemdje bezitten
Om mee in het gras te zitten
Omdat het thuis te koud is en er geen kleren zijn
Wie weet zijn er meer mensen
Die ook iets gaan schenken
En iets bedenken
Om tegemoet te komen aan de wensen van deze mensen
Ook iets gaan geven
Al is het maar klein
Stichting Elivia zal er blij mee zijn
Iedereen verdient toch gelukkig leven!
