Een maand geleden was het. Mijn bezoek aan de sportschool. Weer 3 kg zwaarder en zwaar gefrusteerd is het me dan vandaag toch weer gelukt hier weer eens een bezoekje te brengen.
Ik heb me gerealiseerd dat dit bezoekje eveneens een gunstige invloed heeft op de huishouding. Ik wil natuurlijk wel graag terugkomen in een opgeruimd en schoon huis. Nog voordat ik vertrek ga ik als een witte tornado door het hele huis.
Met een muntje voor een kluisje, mijn sporttas, spaarkaart en mijn veel te goedkope outfit ging ik op met mijn kleine fiatje richting sportschool. Klokslag 11.00 uur kwam ik daar aan.
Na het verbranden van 100 kcal op de fiets had ik een enorme behoefte aan een goed gesprek en een kop koffie. Ik zie de sportschool tenslotte ook als een therapeutisch centrum. Nadat ik hier ruimschoots tijd voor had genomen durfde ik nog niet naar huis. 100 Kcal is was immers veel te weinig. Maar echt zin om door te gaan had ik ook niet. Ik heb nog 150 kcal weten te verbranden op de loopband. Dus vandaag totaal maar 250 kcal verbrand Nou ja vooruit. Volgende keer beter.
Waar ik altijd bang voor ben gebeurde op de loopband naast mij. De vrouw die hierop aan het hardlopen was viel met een klap voorover op de grond met haar kin op de loopband. Ze wilde de band langzamer laten lopen. In plaats daarvan had ze de knop voor sneller ingedrukt. Zo liep het mis. Onze aandacht was afgeleid. We riepen hulp en haalden water voor haar. Ze krabbelde uiteindelijk weer op. Het kwam helemaal goed met haar.
Zo wordt mijn aandacht altijd weer afgeleid door een sociaal doel. Mijn focus ligt vaker bij de medemens als bij mijzelf. Sociaal bezig zijn vind ik zo belangrijk dat ik mezelf daarbij vergeet. Mijn 30 kg overgewicht weeg toch niet op tegen een sociaal contact?
Alhoewel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten